معنی کیفر کشیدن در لغت نامه دهخدا

کیفر بردن. به جزای عمل خود رسیدن. مجازات یافتن. مکافات دیدن:، در فروبست آن زن و خر را کشید، شادمانه، لاجرم کیفر کشید.، مولوی (مثنوی).، رجوع به کیفر بردن شود.، - کیفر از کسی کشیدن، وی را به جزای عمل خود رساندن. مجازات کردن:، سپاس جهاندار بگذار ورنه، به کفران نعمت کشند از تو کیفر.، هندوشاه نخجوانی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

معنی کیفر کشیدن در فرهنگ لغت هوشیار

به جزای عمل خود رسیدن

معنی کیفر کشیدن - جستجوی لغت در جدول جو

کیفر کشیدن

لغت نامه دهخدا

کیفر کشیدن

فرهنگ لغت هوشیار

کینه کشیدن

انتقام گرفتن، جنگیدن

فرهنگ فارسی عمید

تیر کشیدن

درد گرفتن عضوی از بدن به حالتی که انگار سوزن در آن فرو می کنند، تیراندازی کردن

فرهنگ فارسی عمید

کر کشیدن

(رَ سَ تَ)

یک کر آب را بر زمین نجس شده ریختن و تطهیر کردن آن را. شستن جایی با کرهای آب چون صحن مسجدی یا زمین زیارتگاهی. (یادداشت مؤلف) ، با بول خود تر کردن جامۀ کسی را. بمزاح گویند: بچه، مرا کر کشید، یعنی جامه های مرا به شاش آلود. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

یسر کشیدن

(دَ)

یرش بردن و حمله آوردن و باشتاب و تغیر به سوی کسی روی آوردن است. (فرهنگ لغات عامیانه). و رجوع به ترکیب یسل کشیدن در ذیل مادۀ یسل شود

لغت نامه دهخدا

کین کشیدن

(کَ دَ)

انتقام کشیدن. خونخواهی کردن. طلب خون کردن:
گر این کینه از ایرج آمد پدید
منوچهرسرتاسر آن کین کشید.
فردوسی.
قصد اطراف مملکت را دارند که کین پدران را از مسلمانان بکشند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 378).
به زودی کشد بخت از آن خفته کین
چو بیداری او را بود در کمین.
اسدی.
واکنون که چون شناختمش زین پس
برگردم و از او بکشم کین.
ناصرخسرو.
فرزند توایم ای فلک ای مادر بی مهر
ای مادر ما چون که همی کین کشی از ما؟
ناصرخسرو.
بدین سنت کجا نوح پیمبر
به طوفان کین کشید از اهل کفران.
ناصرخسرو.
چرخ را جمشید وافریدون نماند
کز من مسکین کشد کین ای دریغ.
خاقانی.
بپرسیدند کز طفلان خوری خار
ز پیران کین کشی چون باشداین کار؟
نظامی.
غایبی مندیش از نقصانشان
کو کشد کین ازبرای جانشان.
مولوی.
زین سان که بکشتی به شکرخنده جهانی
خواهم که به دندان کشم از لعل تو کینها.
امیرخسرو (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دیر کشیدن

(تَ حَکْ کُ کَ دَ)

امتداد. به درازا کشیدن. ادامه یافتن. زمان بسیار گرفتن، صحبت آن دودیر کشید. (یادداشت مؤلف) : دیگر روز با من خالی داشت این خلوت دیری بکشید. (تاریخ بیهقی)

لغت نامه دهخدا

کمر کشیدن

(رَ گُ سَسْ تَ)

عبارت از استوار بستن کمر به قصد غالب آمدن بر آن و ترقی نمودن از آن. (آنندراج). استوار بستن کمر به قصد غالب آمدن بر آن و افزون شدن از آن. (فرهنگ فارسی معین) :
کمر بر کلاه فریدون کشید
سر تخت بر تاج گردون کشید.
نظامی (از آنندراج).
و رجوع به کمر و کمرکش در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

صفیر کشیدن

(خِ کَ دَ)

سوت زدن. سوت کشیدن، کنایه از رسوا و ذلیل نمودن. (آنندراج). سوت کشیدن بعلامت تحقیر:
در چمن هرگه به او همراه می بیند مرا
از پس سر چون رقیبان می کشد بلبل صفیر.
سلیم (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کیسه کشیدن

(زِ دَ مَ دَ)

گرفتن شوخ تن با کیسه های زبر و خشن در حمام. با کیسه ای پشمین زبر، شوخ از تن باز کردن. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). بدن خود یا دیگری را در حمام کیسه مالیدن تا چرک آن بیرون آید. کیسه کردن. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کیسه کردن شود

لغت نامه دهخدا

کینه کشیدن

(هَِ وَ دَ)

انتقام. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن) (منتهی الارب). انتقام کشیدن. (ناظم الاطباء). انتقامجویی کردن: اگر خشم نیافریدی هیچکس روی ننهادی سوی کینه کشیدن. (تاریخ بیهقی).
ارجو که زود سخت به فوجی سپیدپوش
کینه کشد خدای ز فوجی سیه سلب.
ناصرخسرو.
همیشه کینۀ تو من کشم ز دشمن تو
رواست گر نکشی تیغ کینه کش ز نیام.
مسعودسعد.
هان تا حسام شاه کشد کینه از تو باش
از غور غصه صفر کند سینه از تو باش.
خاقانی.
گر نیی زهر، سینه کمتر سوز
ور نیی دهر، کینه کمتر کش.
خاقانی.
هر کس ز خصم کینه به نوع دگر کشید
مژگان به گریه لب به دعا خسروا سپار.
شرف الدین شفایی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کار کشیدن

(نَ وَ دَ)

کار کشیدن از کسی، او را بکار واداشتن

لغت نامه دهخدا

تیر کشیدن

(اِ لَ / لِ کَ دَ)

درد کردن. (آنندراج) (غیاث اللغات). احساس درد نمودن در امتداد یک خط. (ناظم الاطباء). دردی تند و تیز از جائی (در بدن) آغازیدن و بزود به جای دیگری منتهی گشتن چنانکه در اوجاع مفاصل و گزیدگی زنبور و جز آن. درد تندی که در قسمتی باریک از تن، از جائی شروع شده بجائی ختم شود: انگشتم تا بیخ بغلم تیر می کشد. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا).
- تیر کشیدن بینی، باریک شدن آن چنانکه در ضعف و سستی بسیار. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
- تیر کشیدن زخم، بهم کشیده شدن زخم و سوزش کردن آن. (آنندراج) :
چسان ز درد چنین می توان مسلم جست
کشید تیر چو زخمم ز پشت مرهم جست.
تأثیر (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا